Haalasael i Morauen - czyli jesień i czarne perły.

Po dłuuugiej, bardzo długiej nieobecności powracam. Dopadła mnie jakaś przedjesienna depresja chyba, niemoc w tworzeniu i ogólnej absencji wszędzie gdzie tylko się da. Po pierwsze bardzo chcę podziękować za wyróżnienie Emily. Jak tylko ogarnę swoje zaległości zaraz się zajmę dalszym promowaniem tak miłego gestu :)
Za oknem śnieg, jest zimno, dopadło mnie druga w tym sezonie (tak krótkim) choroba :<
Mam nadzieję, że chociaż na chwilę powróci nasza złota jesień. Właśnie taką chcę ją widzieć, taką widziałam gdy naszło mnie nagłe natchnienie przerywające nic nie robienie. To dziecko, które wypadło mi spod rąk, tak samo jak bajecznie kolorowe liście z drzew.
Haalasael to bez wątpienia najbardziej cenny pod względem ilości użytych materiałów.
W gronkowej strukturze, niczym w konarach jeszcze liściastych jesiennych drzew zaplotłam złoty labradoryt, którego cała moc zwrócona jest w jeden, wyjątkowy listek. O moich tworach z Art Clay raczej wolałabym nie mówić, ale ten jeden, jedyny mały listek pelargonii jest inny, właśnie na nim pierwszy raz przetestowałam szklaną emalię, trzymałam go na specjalną okazję, właśnie taką w otoczeniu.
karneoli, chryzoprazów, multiturmalinu, korali, peridotów, cytrynów, zielonych kianitów, granatów, kwarców lemon, ...

Morauen to już zupełnie inna bajka. Surowy, lekko chaotyczny twór. W momencie, w którym w moich myślach przestał być tylko bransoletą zarysowała się szalona myśl stworzenia czegoś pomiędzy głębią oceanu a obrazem rwącej rzeki, który tkwi mocno w mojej pamięci od czasu dzieciństwa. Po prostu woda.